Het land van zorg

Gedachten over de zorg

Werken in de zorg is mooi, je krijgt er veel voor terug (beetje cliché), maar het is zeker ook uitdagend.
Niet alleen vanwege de inherente problematiek van de zorgvragers, maar ook (en misschien wel meer) door de soms onbegrijpelijke regelgeving, politieke bemoeienis, perverse prikkels en wat dies meer zij.

Geregeld voel ik de behoefte om ergernissen van mij af te shrijven, een enkele keer komt het er ook daadwerkelijk van.
Hieronder enkele gedachten over de zorg.

Voor alle duidelijkheid: het betreft hier mijn privé mening en niet (noodzakelijkerwijs) de mening van mijn (of Mariska's) werkgever.

Goedkoop is duurkoop (2018)

Recent werd ik geconfronteerd met de absurditeit van regelgeving en aanbesteding van thuiszorg.

Een cliënt is klaar met revalidatie na een beroerte.
Door blijvende beperkingen is de cliënt niet in staat om zelf de (door maaltijdvoorziening afgeleverde) kant en klaar maaltijd in de magnetron op te warmen.
Nu had ik de illusie dat de thuiszorg dit wel voor deze cliënt zou willen doen, immers de cliënt heeft 4 "zorgmomenten", waarvan er een is rond etenstijd.
Tot mijn verbijstering bleek de thuiszorg dit niet te mogen.

De "oplossing"? Ik moest de cliënt maar permanent opnemen in het verpleeghuis.

Tja, dat is goedkoper voor de zorgverkeraar: die betaalt namelijk de thuiszorg, maar hoeft niet op te draaien voor de (veel hogere) kosten van opname in het verpleeghuis.

Waar zijn we toch in hemelsnaam mee bezig in dit land?

U vraagt, wij draaien? (2008)

Klantgerichte zorg

Zorg draait om cliënten, dat wil zeggen, zij horen centraal te staan in het hele zorgproces. Met een mooi woord noemen we dat klantgerichte zorg.
Dit is een mooi (en relatief nieuw) uitgangspunt. Was het voorheen (en nu nog deels) zo dat de instelling (thuiszorg, verpleeghuis etc.) een bepaald aanbod had, waaruit de klant kon kiezen, nu is het de bedoeling de zorg individueel aan de klant aan te passen, zodat die naar behoefte kan kiezen uit de diverse onderdelen van zorg die aangeboden worden. Hiermee wordt de klant als het ware de regisseur van het zorgproces.
Dat is wennen voor de zorgverleners (minder "wij weten wat goed voor u is") en voor de (oudere) klanten die dat ook niet gewend zijn.
Lees verder...

Moet ik mij schamen? (2005)

Zo langzamerhand krijg je het idee dat je je dient te schamen als je in een verpleeghuis werkt.
In de afgelopen maanden is een ware stortregen van artikelen en TV-programma's op ons neergedaald waarin we allemaal hebben kunnen vernemen dat het er in het verpleeghuis schandalig aan toe gaat.
De bewoners staan niet centraal, ze zijn ondervoed, ze hebben verwaarloosde wonden, ze mogen niet onder de douche, ze mogen niet naar het toilet etc. etc.
De politiek roept er schande van! Er moet meer toezicht komen van de inspectie, verpleeghuisartsen die niet voldoende zorg (kunnen) leveren moeten in de gevangenis (ideetje van het CDA) of we moeten alle verpleeghuizen maar sluiten (ideetje LPF).

Voor mensen die met hart en ziel werken in de ouderenzorg zijn het b(iz)arre tijden.
Lees verder...

Copyright © 2018 by Flying Sheep Inc.